خداداد و همشهری کین و خیاط

۱. لامصب اون گل غزال تیزپا (خداداد عزیزی) در ملبورن زبان منو بسته و نمی‌تونم هیچی راجع‌به اين اتفاق اخیری که واسه‌اش افتاد بگم. بازی با استرالیا یکی از شادترین لحظه‌های زندگی من بود که با هیچی قابل معامله و معاوضه نیست. بده آدم مدیون یکی بشه‌ها، مثل پدر و مادر می‌مونه! اصلا راه نداره...
۲. منتقدین در «کایه‌دوسينما»، معتبرترین مجله سینمايی دنيا صد فیلم برتر تاريخ سينما رو انتخاب کردن. طبق معمول «همشهری کين» اولین فيلمه. دیگه حسش نیس به این انتخاب غر بزنم لابد خب بهترینه ديگه! ولی بین ۱۰۰ فیلم اول فقط دو تاش («با او حرف بزن» آلمودوار و «مالهالند درایو» لينچ) بعد سال ۸۰ ساخته شدن. یعنی واقعا بضاعت ۲۸ سال آخر سينما دو درصد از کل ۱۱۳ سال سینماست؟ منظورم این نیست که حالا توزیع یکسان باشه. درسته که سینما در دهه‌های ۴۰ و ۶۰ و ۷۰ در اوج بوده (سرگیجه، ام، عجیب‌الخلقه‌ها، ماجرا و ... حق دارن که باشن) ولی اینقدر هم اوضاع نباید خراب باشه که. مثلا «پالپ فیکشن»، «گاو خشمگین»، «آمورس پروس»، «پنهان» (Cache) یا «چشمان باز بسته» نباید در این سیاهه جایی داشته باشن؟
۳. کنار قبرستون خیاطی بود که از روی بیکاری هروقت جنازه‌ای رو برای خاکسپاری به قبرستون می‌بردن سنگی رو داخل کوزه می‌نداخت و اينجوری به خيال خودش آمار مرگ و میر رو نگه می‌داشت. تا اینکه خودش هم دار فانی رو وداع گفت و مردم گفتن خیاط تو کوزه افتاد. حالا هرچی که هست امیدوارم «ح. د.» سالم و سلامت از کوزه بیرون بیاد.
۴. مکالمه من با دوستم:
- سهام جنرال موتورز امروز سی درصد بالا رفته.
- اوه چرا دیشب نخریدی؟
- چون دیشب نمی‌دونستم امروز سی درصد بالا می‌ره.
۵. تقریبا مطمئنم اونایی که به این وبلاگ سر می‌زنن حتما «فرزندان بشریت» (Children of Men) آقای کوارون رو دیدن. این ده دقیقه از فیلم رو از روی یوتیوب حتما نگاه کنید تا حدود دقیقه ۶ دوربین کات نمی‌خوره و بین اون همه صحنه اکشن دوربین «کلایو اوون» رو دنبال می‌کنه در حالی که در پس زمینه کلی اتفاق در حال افتادنه. این سکانس فوق‌العاده‌اس. به نظرم به تنهایی کل فیلم «نجات سرباز وظیفه رابان» رو فتیله‌پیچ می‌کنه.