اينا راست ميگن يا اونا؟

اينا: خداوند در همه مراحل زندگی انسان رو مورد امتحان و آزمايش قرار می‌ده تا عيار انسان مشخص بشه و معلوم بشه در مقابل دوراهی‌ها کدوم راه رو انتخاب می‌کنه. پيغمبرا چون انسانهای والاتری هستن در معرض امتحانات سخت‌تری قرار می‌گيرند.
اونا: خدا يک وجود ساديستی است که از اينکه همه چيز ايوب را ازش بگيره و پدر و پسر رو به جون هم بندازه (ابراهيم و اسماعيل) لذت می‌بره.
اينا:‌ خدا خونه کعبه رو قرار داد که مسلمونها هر روز پنج مرتبه به سويش نماز بخونن و سالی يک بار دور هم جمع شوند و اتحاد بين خودشون رو تقويت کنن.
اونا: محمد نه تنها بت‌پرستی رو از بين نبرد بلکه اون رو تقويت کرد و حالا مسلمونها روزانه پنج مرتبه سجده بر مهر می‌گذارند و سالی يک بار دور خانه‌ای که از سنگ و چوب است طواف می‌دهند.
اينا:‌ هنر محمد اين بود که تونست مقدسات و محرمات قديمی را به شکل نامحسوسی تغيير بده و به سمت توحيد سوق بده تا برای پيروانش راحت‌تر باشه.
اونا:‌ محمد يه شياد بود که آداب و رسوم فرهنگ‌های منسوخ شده و نشده رو به اسم دين خودش تغيير نام داد.
اينا: انسان موجود فراموشکاريه که با وجود اين همه علايم و نشانه‌ها وجود خدا رو در زندگی فراموش می‌کنه پس بايد هر لحظه به او تذکر داد.
اونا:‌ خدا اگر هم وجود داشته باشه وجود خودشيفته‌ايه که توی هر صفحه کتابش از خودش تعريف می‌کنه و بعضی اوقات از اينکه بنده‌اش رو دست بندازه لذت می‌بره (نيرنگ زدند و خدا به آنها نيرنگ زد و خدا بزرگترين نيرنگ‌باز است).
اينا: خدا با ارسال پيغمبرها می‌خواد راه سعادت رو به انسان نشون بده ولی اکراهی هم در پذيرش اين راه نيس.
اونا:‌ مسلمونها مثل هر دين ديگه‌ای در جذب پيروان جديد فعالند ولی بر خلاف اديان ديگه مجازات کسی که مسلمان به دنيا اومده و می‌خواد دينش رو تغيير بده مرگه. اسلام می‌گه برترين دينه ولی اگه کسی به خلاف اين نتيجه برسه چی؟‌
اينا:‌ خدا برای اينکه انسان به هدف زندگی‌اش برسه و پروردگارش رو پيدا کنه در او فطرت خداجويی قرار داد.
اونا:‌ انسان‌ها ذاتا ناتوانند و می‌خواهند خودشون رو به قدرت برتری تکيه دهند. پيغمبرها شيادانی بودن که از اين نقص بشری برای اهداف خودشون استفاده کردند. اونهايی که به خدا تکيه می‌کنند انسانهايی ترسو و بی‌اراده‌ان.
اينا: هر واقعه‌ای در جهان هستی نيازمند اراده خداست و هر موجودی وجود خود رو از خدا می‌گيره و اراده خدا علت تامه هرچيزيه.
اونا: داروين و «انتخاب طبيعی»
...

اينا راست می‌گن يا اونا؟ آيا اينطور نيس که ما قلبا چيزی رو می‌پسنديم بعد سعی می‌کنيم يه جوری توجيهش کنيم؟ آيا همه چيز نسبی نيس؟

بعدالتحرير: بعد از نوشتن اين پست برای بعضی از دوستان اين سوءتفاهم پيش اومد که من باورهای خودم رو به اين شکل نوشتم. از سبک نوشته کاملا مشخصه که نظر دو جبهه غالب رو نوشتم و از هيچ جای نوشته هم برنمياد که طرف گروه خاصی رو گرفته باشم. اينها صرفا گلچين حرفهايی بود که طی اين چند سال خوندم و شنيدم. در ضمن اگر زمانی بخوام نظر خودم رو بگم نقاب نمی‌زنم و از کسی نمی‌ترسم. صريحا حرفم رو می‌نويسم.