هياهوی بسيار برای هيچ

کتاب جنجالی خانم «کامليا انتخابی‌فرد» را خواندم. نثر ساده و نسبتا روانی داشت که باعث شد دو سه روزه تمامش کنم. البته بيشتر دلم می‌خواست درباره پشت پرده ماجراهای بعد از دوم خرداد ۷۶ و بهار اصلاحات باشد که کمتر از انتظارم وارد آن موضوعات شده بود. در مورد جنجال‌هايی که کتاب ايجاد کرده بود بايد بگويم که ظاهرا دوستان پياز داغش را زياد کرده‌اند. قضيه ديدار عطريانفر و چند نفر ديگر در منزل جورج سوروس خيلی عادی مطرح شده و صريحا تاکيد شده که هيچکدام از مهمان‌ها از هويت جورج سوروس باخبر نبوده‌اند. قضيه رابطه عاشقانه کامليا و علی دايی هم کلا در سه چهار صفحه کتاب عنوان شده که يکی از بخشهای خوب کتاب است (علی دايی از آلمان به مادر کامليا زنگ می‌زند و با عصبانيت می‌گويد «دخترتون فکر کرده کيه؟ همه دخترای ايران دنبال من‌ان!»). کلا قسمت‌های انقلاب و جنگ و بازداشت‌های سياسی خيلی تکراری است و نمونه‌های مشابه (مثلا پرسپوليس) خيلی بهتر اين مسايل را عنوان کرده‌اند. داستان رابطه عاشقانه کامليا با بازجويش هم به نظرم جالب است ولی خوب درنيامده و جای کار بيشتری داشت. از لحاظ غنای نثری هم غير از چند مورد، اين کتاب خيلی از «لوليتاخوانی در تهران» عقب‌تر و ضعيف‌تر است. البته فکر کنم معضل اصلی‌اش ترجمه کتاب از فارسی به انگليسی باشد. مترجم کتاب، جورج مورر، ظاهرا با زبان و فرهنگ فارسی آشنايی کافی نداشته و خيلی جاها ترجمه تحت‌اللفظی کرده که نتيجه‌اش برای خواننده ايرانی خنده‌دار و برای خواننده خارجی احتمالا بی‌معنی شده است. به اين چند نمونه دقت کنيد:

وقتی کامليا به سبزی خوردن ناخنک می‌زند و مادرش دعوايش می‌کند:

They are "edible greens" not "pickable greens".

با هزار سلام و صلوات!!

With a thousand goodbyes and Salvats ...

فقط کامليا نمی‌دانست و ...

It seemed like the only person who didn't know about Ali and me was Hafez of Shiraz, the fourteenth-century Persian poet.