عيد مبارکه؟

راستش من خيلی با مراسمی مثل عيد، روز مادر، روز پدر، روز آزادسازی خرمشهر و خلاصه روزايی که واسه همه هست حال نمی‌کنم. اينو تا حالا به خيلی‌ها گفتم و شايد قبلا هم تو يکی از هزاران وبلاگی که تا حالا داشتم پستش کرده باشم، خلاصه اگه قبلا خوندين شرمنده. مناسبت‌هايی که مختص يه نفر خاص باشه يا مبتکرش يه نفر خاص باشه، مثل تولد و سالگرد ازدواج، رو خيلی دوست دارم و معمولا رعايت می‌کنم (بگذريم که بعضی وقتها، خصوصا اخيرا، ممکنه يادم بره). يا مثلا يکی از لذت‌های زندگی‌م خريدن سوغاتيه چون اونم يه مناسبتيه که همزمان واسه همه پيش نمياد. خلاصه اينکه يادم نمياد روز مادر به مامانم کادويی داده باشم همونطور که يادم نمياد واسه تولدش کادويی نخريده باشم. تولد همونقدر يونيک و منحصربه‌فرد و متعلق به يه نفره که اعياد، عمومی هستند و فله‌ای. ببخشيد احساسات‌تون جريحه‌دار شد. اينا رو گفتم که بفهمين چرا کارتی واسه کسی نفرستادم يا تبريک عيد به زور می‌گم. ولی به‌هرحال آدم تو جامعه زندگی می‌کنه و بايد نرم‌های اون جامعه رو رعايت کنه پس‌ عيدتون مبارک (اعتراف کنين که تا حالا کسی اينجوری بهتون تبريک عيد نگفته بود).