انتخاب

اخيرا يه مساله فلسفی برای دوستام مطرح کردم (که فکر کنم يه مساله کلاسيکه). برام جالب بود که چقدر بعضی جوابها متفاوت با چيزی بود که من فکر می‌کردم. مساله از اين قراره:
فرض کنين ناخدای کشتی‌ای هستين. وسط اقيانوس طوفان می‌شه و آب توی کشتی مياد و خلاصه برای نجات کشتی، شما به عنوان ناخدا مسووليت دارين که تصميم بگيرين آيا نصف مسافرا رو توی آب بندازين يا نه. اگه نصف مسافرا از کشتی خارج بشن احتمال نجات بقيه و کشتی خيلی بالا می‌ره و اگه همه توی کشتی بمونن احتمال نجات خيلی پايين مياد. آيا از لحاظ اخلاقی مسوول مرگ نصف مسافرا شدن درسته يا نه؟

اين قضيه منو ياد داستان فيلمی انداخت. «مريل استريپ» در فيلم «انتخاب سوفی» (به کارگردانی «آلن جی. پاکولا») نقش يک زن بازمانده از اردوگاه‌های نازی رو بازی می‌کنه که بعد گذشت سالها در تلاشه گذشته رو فراموش کنه و زندگی جديدی رو شروع کنه ولی تصميمی در گذشته دائما جلوی چشمش ظاهر می‌شه: وقتی در اردوگاه نازی‌ها بود مجبور می‌شه يکی از دو تا بچه‌هاش رو انتخاب کنه و اون يکی رو به دست مرگ بسپاره و اين تصميم (که کدوم فرزند رو انتخاب کنه) به ‌شکل رعب‌آوری در زندگيش تاثير می‌ذاره و عملا امکان فراموش کردن گذشته رو ازش می‌گيره.

اينجور مواقع چکار بايد کرد؟