پتوی نجيب

رهنمودهايی برای فيلمسازان قرن ۲۱ ام:
۱. کلا ديگه دور اسلوموشن رو چه واسه صحنه‌های اکشن و چه برای صحنه‌های رومانتیک خط بکشيد.
۲. اينقدر سعی نکنيد آبگوشت بزباش خوردن آقا بزرگ رو به اين‌که شست پای مارلين ديتريش به چشمش رفته ربط بدهيد. بخدا ديگه فهميديم بنی‌آدم اعضای يکديگرند. از اين صحنه‌ها که يکی از شخصيت‌های فيلم از کنار يکی ديگه از شخصيت‌ها رد می‌شه و بعد داستان اون‌ يکی شخصيت دنبال می‌شه دست برداريد.
۳. در فيلم شخصيت منفی و مثبت فيلم رودرروی هم قرار نگيرند و شخصيت منفی بااعتمادبه‌نفس به شخصيت مثبت فيلم بگويد:‌ «من و تو مثل هم هستيم!»
۴. وقتی زن و مرد روی تخت خوابيده‌اند پتو از کمر مرد شروع نشود و يهويی بالا برود و از گردن به پايين زن را بپوشاند. از صد لحظه مختلف زن و مردی که در خواب هستند عکس بگيريد ببينيد شکل طبيعی پتو چطوری است صحنه را همانطور بسازيد.
۵. در خيلی از فيلمها شخصيت اصلی فيلم شاهد صحنه‌ای بوده يا از اتفاقی خبر دارد که باورکردنی نيست (معمولا موارد ماوراءالطبيعی مثل ET و امثالهم). سعی می‌کند اين مساله را با ديگران در ميان بگذارد که طبعا حرفش را باور نمی‌کنند. يا مسخره‌اش می‌کنند يا می‌گويند ديوانه است. معمولا اين ناباوری بسته به روند فيلم از ده دقيقه تا يک ساعت طول می‌کشد و فارغ از اينکه فيلم درباره چيست واکنش آدمها به حرفهايی که شخصيت اصلی فيلم می‌زند شبيه همديگه است. لطفا يک فکری واسه اين قضيه بکنيد ديگه خيلی تکراری شده.
۶. شخصيت مرد فيلم در دام عشق زنی مرموز نيفتد که بعد معلوم بشود آن زن روسپی يا استريپر بوده. به جان «برايان دی‌پالما» اين ترفند جذابيت خودش را از دست داده است.
۷. لطفا سعی نکنيد کتابی را که قرار نيست فيلم بشود تبديل به فيلم کنيد.
۸. لطفا در موارد زير پوززنی و رکوردزنی را کنار بگذاريد:
طولانی‌ترين فيلم (هنوز هم وقتی ياد تجربه فيلم ۸ ساعته «بلا تار» توی سينماتک می‌افتم خوابم می‌گيره)- کم‌کات‌ترين- پرکات‌ترين- طولانی‌ترين صحنه تجاوز- بدهيکل‌ترين زوج در حال سکس- پرشخصيت‌ترين (روح استاد آلتمن شاد)- طولانی‌ترين مونولوگ بدون تازه کردن نفس و ...
۹. تقليد از لينچ را کنار بگذاريد که امری است ناشدنی.
۱۰. کلا اگه حرف جديدی نداريد لطفا شات آپ.